Με τον όρο ρινοκολπίτιδα περιγράφουμε τη φλεγμονή του βλεννογόνου τόσο της μύτης όσο και των παραρρίνιων κόλπων που συνήθως συνυπάρχουν και εξελίσσονται παράλληλα. Είναι η συχνότερη πάθηση των παραρρίνιων κόλπων και συνιστά μια σημαντική επιβάρυνση για το κοινωνικό σύνολο, που είναι συνέπεια του οικονομικού κόστους της νόσου. Σε κάποιες χώρες υπολογίζεται ότι μέχρι και 14% του γενικού πληθυσμού νοσεί μια φορά τον χρόνο από κάποιας μορφής ρινοκολπίτιδα.
Ρινοκολπίτιδα χαρακτηρίζουμε τη φλεγμονή της μύτης και των παραρρίνιων κόλπων όπου συνυπάρχουν δύο η περισσότερα συμπτώματα, ένα εκ των οποίων πρέπει να είναι:
Από πλευράς διάρκειας η νόσος χαρακτηρίζεται ως οξεία ή υποξεία όταν τα συμπτώματα διαρκούν λιγότερο από 12 εβδομάδες και χρόνια όταν τα συμπτώματα διαρκούν περισσότερο από 12 εβδομάδες. Καλό είναι να γνωρίζουμε ότι για την κατανόηση του τι είναι και τι δεν είναι κολπίτιδα, χρειάζονται περισσότερα στοιχεία από την απεικόνιση.
Οι περισσότερες λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού εξελίσσονται σε διαδοχικές κλινικές καταστάσεις. Κατά κανόνα στα πρώιμα στάδια υπάρχει μια ιογενής λοίμωξη που διαρκεί το πολύ για 10 ημέρες και συνοδεύεται από πλήρη ίαση στους περισσότερους ασθενείς. Σε ένα μικρό ποσοστό ασθενών (περίπου 0.5%) με ιογενή ρινοκολπίτιδα μπορεί να εμφανιστεί μια δευτερογενής βακτηριακή λοίμωξη.( s.Pneumoniae,H. Influetzae,M. Catarhalis). Aν η λοίμωξη δεν αντιμετωπιστεί τότε υπεραναπτύσσονται αναερόβια μικρόβια. Αυτή η δύναμη των βακτηριολογικών αλλαγών έχει αποδειχθεί με διαδοχικές καλλιέργειες που πάρθηκαν από ασθενείς με ρινοκολπίτιδα. Η ενδοσκόπηση αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της σύγχρονης προσέγγισης των ρινοκολπίτιδων. Με την κατάλληλη αποσυμφόρηση μπορεί ο εξεταστής να προσπελάσει τον μέσο ρινικό πόρο και να δει τις εκκρίσεις που εξέρχονται από τους πρόσθιους κόλπους στη μηνοειδή εντομή και από τα οπίσθια ηθμοειδή και τον σφηνοειδή κόλπο στο σφηνοηθμοειδές κόλπωμα. Με κατάλληλο τρόπο μπορεί να ληφθούν και καλλιέργειες από τα στόμια των κόλπων.
Η αξονική τομογραφία δεν έχει θέση στην διάγνωση της οξείας ρινοκολπίτιδας δεδομένου ότι δεν έχει χαρακτηριστικά ευρήματα. Οι απλές ακτινογραφίες των κόλπων παρόλο ότι δίνουν κάποια στοιχεία, συχνά δεν προσφέρουν επαρκείς λεπτομέρειες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι 65-80% από τις οξείες ρινοκολπίτιδες αυτοιώνται χωρίς καμία ιατρική παρέμβαση, κάτι που δεν εκπλήσσει, δεδομένου ότι στη συντριπτική πλειοψηφία είναι ιογενείς . Μέχρι τις 7 ημέρες κυριαρχούν κατά βάση οι ιοί , στη συνέχεια όμως αναπτύσσονται αερόβια μικρόβια και μετά τις 15 μέρες αναερόβια μικρόβια. Στην οξεία μικροβιακή ρινοκολπίτιδα η ανάγκη χρήσης αντιβιοτικών είναι σαφώς τεκμηριωμένη. Ο συνδυασμός αμοξυκιλλίνης – καλβουλανικού έχει μία θεραπευτική αποτελεσματικότητα της τάξης του 90-95%. Στη χρόνια ρινοκολπίτιδα ο ρόλος των αντιβιοτικών είναι λιγότερο σαφής. Οι μακρολίδες φαίνεται να υπερισχύουν στην περίπτωση της χρόνιας ρινοκολπίτιδας μιας και διασπούν το βιολογικό φίλμ. Επιπρόσθετα, είναι πλέον σήμερα τεκμηριωμένη η μεγάλη σημασία της χρήσης σπρέι και διαλυμάτων ρινικών στεροειδών τοπικά.
Για άμεση και έγκυρη αντιμετώπιση επικοινωνήστε μαζί μας.